İBRÂHÎM
elindeki baltayla
kırılan putların yerine
yenilerini koyan kim?
güneş buzdan evimi yıktı
koca buzlar düştü
putların boyunları kırıldı
İbrâhîm
güneşi evime sokan kim?
Türk edebiyatında, “modern-gelenekçi” diye anılan/tanınan şair, Nüfustaki adı Mehmet Ali Asaf olan şairimiz Asaf Halet Çelebi; 27 Aralık 1907 tarihinde İstanbul’da dünyaya geldi. Babası Dâhiliye Nezareti Şifre Kalemi Müdürü. Mehmet Sait Halet Bey, son derece kültürlü bir insandı. Şairimiz, babasından Fransızca ve Farca; Mevlevi Şeyhi Ahmet Remzi Dede’den Mevlevilik, Rauf Yekta Bey’den musiki ve nota dersleri aldı.
Galatasaray Lisesi’nin son sınıflarından Adalet Meslek Okulu’na geçti. Okuldan çıktıktan sonra bir süre zabıt kâtipliği yaptı. Sonra, çeşitli özel ve kamu kurumlarında memur olarak çalıştı. 15 Ekim 1958’de aramızdan ayrıldı. Divan şiiriyle yola çıkmış ardından serbest ölçüde karar kılmıştı. İlginç bir şairdi. Kendi deyimiyle soyut araçlarla somut bir dünya yaratıyordu.
İlhamını Asya tasavvuf ve dinler tarihinin ünlü isimlerinden, eski Doğu masallarından alarak egzotik şiirler yazan bir Cumhuriyet dönemi şairidir. İran / Anadolu / Hint kültür ve sanatından beslenen bir şiir çizgisinde ilerleyerek çok özgün şiirler yazdı. Şiirlerinin yanı sıra yine bu üç kadim uygarlığın büyük ustalarını tanıtan kitaplar yayımladı, makaleler yazdı. Mevlâna ve Mevlevilik (1940); Molla Câmi (1940); Ömer Hayyam (1954); Divan Şiirinde İstanbul (1953)… Şiirlerinde ise daha çok, Hint kültürü baskındır. Bunu şiir kitaplarının adlarından bile anlayabiliriz. He (şiir:1942); Lâmelif (şiir:1942); Om Mani Padme Hum (şiir: 1953)
“OM MANİ PADME HUM” Tibet Budizm’inde meditasyon esnasında kullanılan bir Mantra’dır. Mantra: Zihni sakinleştirmek, iç huzuru sağlamak konsantrasyonu arttırmak, negatif düşünceden uzaklaşmak için sürekli tekrarlanan sözcük veya cümledir.
ŞİİRLERİNDEN İKİ ÖRNEK:
CÜNEYD
bakanlar bana
gövdemi görürler
Ben başka yerdeyim
gömenler beni
gövdemi gömerler
ben başka yerdeyim
aç cübbeni cüneyd
ne görüyorsun
görünmeyeni
cüneyd nerede
cüneyd ne oldu
sana bana olan
ona da oldu
kendi cübbesi altında
cüneyd yok oldu
SİDHARTA
Koskoca bir ağaç görüyorum
Ufacık bir tohumda
O ne ağaç ne tohum
On mani padme hum
Sidhartaa buddha
Ağacım âlem
Ne ağaç ne meyve
Ben bir denizde eriyorum
On mani padme hum
